ούτε ξεχνιέται ούτε ξεγράφεται.
Ομως, ο συγκεκριμένος παράγοντας άφησε και μια σπουδαία παρακαταθήκη. Βασικά, σε μελλοντικά σεμινάρια ποδοσφαιρικής διαχείρισης θα πρέπει να διδάσκονται τα όσα έκανε ή δεν έκανε ο Γκαγκάτσης ως πρόεδρος της ΕΠΟ και αφορούσαν την εθνική ομάδα.
Πριν από 18 χρόνια, η ομάδα ποδοσφαίρου ήταν περίπου στο ίδιο σημείο που βρίσκεται και τώρα: στην ανυποληψία. Με την πρόσληψη του Οτο Ρεχάγκελ και με την εν λευκώ παράδοση των κλειδιών στον προπονητή, τα πάντα άλλαξαν. Εστω κι αν χρειάστηκε να μείνουν εκτός φίρμες της εποχής, όπως ο Γεωργάτος και ο Ζήκος. Δεν έχασε η Εθνική, αυτοί έχασαν. Διότι πέρα από το EURO του 2004, ήρθαν και συναπτές παρουσίες στις κορυφαίες διοργανώσεις.
Και ακόμη κάτι σημαντικό: ο Γκαγκάτσης ήξερε μπάλα, κάτι που εκλείπει από την πλειονότητα των Ελλήνων παραγόντων. Και μπορεί στα εγχώρια να έκανε τα παιχνίδια του κάτω από το τραπέζι, όμως για την Εθνική φρόντισε να εκμεταλλευτεί τη βάση της πραγματικά καλύτερης ομάδας στη χώρα τότε.
Τον Γκαγκάτση διαδέχτηκε το 2008 ο Σοφοκλής Πιλάβιος. Ο πρώην παράγοντας του Παναθηναϊκού και δικηγόρος δεν θα μείνει στην ιστορία του ποδοσφαίρου ως άνθρωπος που άφησε το στίγμα του. Ομως, στο κομμάτι της Εθνικής έκανε κάτι σπουδαίο: δεν άλλαξε ουσιαστικά τίποτα. Κι όταν ήρθε η ώρα να φύγει ο Ρεχάγκελ, άκουσε τη φωνή των παικτών και της λογικής και πήρε τον Σάντος.
Το 2012, που ανέλαβε ο Σαρρής πρόεδρος, δεν θα μπορούσε να αλλάξει τον Πορτογάλο, όσο κι αν το ήθελε. Βλέπετε, μόλις είχαμε φτάσει μαζί του στα προημιτελικά του EURO. Ομως, μετά το Μουντιάλ 2014 είχε πάρει την απόφασή του: να τον διώξει (με άκομψο τρόπο) για να φέρει τον Ρανιέρι, τον «μίστερ αποζημίωση».
Και κάπου εκεί άρχισε να χάνεται η μπάλα, καθώς η Εθνική έγινε μια μικρογραφία του ποδοσφαίρου μας, που ολοένα και απαξιώνεται. Μπήκαν στη μέση τα συλλογικά συμφέροντα και η ομάδα έγινε έρμαιο κάποιων τυχάρπαστων, που ουδεμία σχέση έχουν με ποδόσφαιρο.
Αθλητικός διευθυντής ΠΑΕ να μπαίνει στα αποδυτήρια για να κάνει… κουμάντο, μανατζαραίοι που ήθελαν να προωθήσουν τους δικούς τους… παικταράδες, που αποδείχθηκαν παλτά, και τελικά ο Σαρρής άφησε καμένη γη. Το χειρότερο είναι ότι τίποτε δεν άλλαξε και στη συνέχεια, από τους επόμενους. Καλά, από τη διοίκηση Γκιρτζίκη δεν υπήρχαν απαιτήσεις, αλλά αν υποθέσουμε ότι οι δύο πρώην πρόεδροι ήταν του Ολυμπιακού, τι διαφορετικό έκανε ο Γραμμένος που είναι της… εξυγίανσης;
Μοναδική του σωστή κίνηση, να φύγει η Εθνική από το «Καραϊσκάκης». Σύμφωνοι, είναι ένα σύγχρονο, ωραίο γήπεδο και με καλή ακουστική, όμως είχε γίνει τσιφλίκι κάποιων φασιστοειδών, που εξαφανίζονται σιγά σιγά μαζί με την «οργάνωσή» τους. Στο μέλλον, ευχαρίστως να το ξανασυζητήσουμε, αλλά σε άλλη βάση.
Πρώτο «φάουλ» του Γραμμένου η παραμονή στο ΟΑΚΑ. Εναν χρόνο πριν έγινε η κουβέντα για το Παγκρήτιο, αλλά η ομάδα ακόμη παίζει στην Καλογρέζα μεταξύ συγγενών και φίλων. Η επιλογή Αναστασιάδη, για να ξεχρεωθούν «γραμμάτια» προς Βορρά μεριά, απέτυχε παταγωδώς, ενώ χαρακτηριστικό είναι ένα ρεπορτάζ από την Ιταλία που δημοσιεύτηκε στα τέλη Ιούνη.
Ηταν ακριβώς μόλις είχε αποχωρήσει ο Λουτσέσκου από τον ΠΑΟΚ και οι Θεσσαλονικείς έψαχναν προπονητή για 2-3 μέρες. Τότε γράφτηκε το όνομα του Ιταλού κόουτς, Λουίτζι Ντι Μπιάτζο, με τους Ιταλούς συναδέλφους να αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Εχει πρόταση από Ελλάδα και θα πάει είτε στον ΠΑΟΚ είτε στην Εθνική»! Καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνει αυτό, έτσι;
Πρωτάθλημα της προκοπής δεν είχαμε ποτέ στην Ελλάδα και μάλλον δεν θα αποκτήσουμε. Για κάτι παραπάνω από δέκα χρόνια η Εθνική ξέφυγε απ’ αυτήν τη μιζέρια, ποντάροντας στους προπονητές της και όχι σε άλλους περαστικούς που ήθελαν να επιβάλουν το δικό τους.
Τώρα, η πτώση του ποδοσφαίρου μας, που είναι κάθετη και σε βαθμό ανυποληψίας, παρασύρει και το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Και κανείς δεν έχει την ικανότητα να δώσει χείρα βοηθείας…
Ευθύμης Ασημακόπουλος
πηγή
 |
| ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ |
