Λευκό Παλτό
Στεκόταν στην άκρη του δρόμου, τυλιγμένη στο λευκό της παλτό. Το χιόνι έπεφτε απαλά στους ώμους της, μα εκείνη δεν κουνιόταν. Το βλέμμα της καρφωμένο στο απέναντι πεζοδρόμιο, σαν να περιμένει
κάτι ή κάποιον. Το παλτό της, καθαρό και φωτεινό, έμοιαζε να αντιστέκεται στη γκρίζα πόλη γύρω της. Ήταν σαν φάρος μέσα στον χειμώνα — μια υπόσχεση ζεστασιάς, μια ανάμνηση που δεν είχε ακόμα ξεθωριάσει.
