Αναμονή με Κόκκινη Alfa Romeo
Η πρωινή αύρα χάιδευε απαλά το κόκκινο φόρεμά της, καθώς ακουμπούσε με τη σκέψη στην πόρτα της cabrio Alfa Romeo. Το βλέμμα της, χαμένο στον ορίζοντα, δεν έβλεπε το παρόν — ταξίδευε πίσω, σε στιγμές που μύριζαν καλοκαίρι, σε φωνές που σίγησαν, σε υποσχέσεις που δεν άντεξαν τον χρόνο.
πρόβλημα Η μηχανή ήταν σβηστή, αλλά η καρδιά της έτοιμη να ξεκινήσει. Η αναμονή δεν ήταν πια βάρος — ήταν προετοιμασία. Κάθε γρατζουνιά στο αμάξωμα, κάθε σκιά στο βλέμμα της, ήταν μνήμες που την έκαναν πιο δυνατή.
Γύρισε το κλειδί. Ο ήχος του κινητήρα έσπασε τη σιωπή. Με ένα χαμόγελο που δεν ζητούσε έγκριση, πάτησε γκάζι. Ο δρόμος μπροστά της δεν είχε χάρτη — μόνο προορισμό. Και η κόκκινη Alfa Romeo, σαν φλόγα, την οδηγούσε εκεί που η ελπίδα ξαναγεννιέται.
