Με αφορμή τη σημαντική του διάκριση στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου τιμήθηκε με το Βραβείο Ερμηνείας για άντρα ηθοποιό, ο Αλέξανδρος Νταβρής επιβεβαιώνει τη θέση του ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παρουσίες της σύγχρονης ελληνικής υποκριτικής. Η ερμηνεία του, λιτή αλλά βαθιά φορτισμένη, ξεχώρισε για την αλήθεια και την εσωτερικότητά της, κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλά για τη διαδρομή του ρόλου, τη σχέση του με την υποκριτική και όσα άφησε μέσα του αυτή η εμπειρία.
Αλέξανδρε, μόλις βραβεύτηκες με το Α’ Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Τι σημαίνει για εσένα αυτή η διάκριση;
Είναι μια στιγμή βαθιάς συγκίνησης και ευγνωμοσύνης. Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει ιδιαίτερο βάρος για κάθε Έλληνα ηθοποιό και το να αναγνωρίζεται η δουλειά σου εκεί είναι κάτι που σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις. Δεν το βλέπω ως προσωπικό τρόπαιο, αλλά ως επιβεβαίωση μιας συλλογικής προσπάθειας.
Η ταινία «Άπειρη Γη» έχει ήδη συζητηθεί έντονα. Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στον ρόλο;
Ο χαρακτήρας με γοήτευσε από την πρώτη ανάγνωση. Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος αντιφάσεις, που παλεύει με τα όριά του – συναισθηματικά και υπαρξιακά. Δεν είναι ούτε ήρωας ούτε αντιήρωας· είναι απλώς ανθρώπινος. Αυτό για μένα είναι πάντα πρόκληση.
Πόσο απαιτητική ήταν η προετοιμασία για τον ρόλο;
Πολύ. Χρειάστηκε να δουλέψω τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Πέρασα αρκετό χρόνο μόνος, προσπαθώντας να μπω στον εσωτερικό κόσμο του χαρακτήρα. Υπήρχαν σκηνές που με ακολούθησαν και μετά το γύρισμα. Αλλά αυτή είναι και η μαγεία του σινεμά.
Τι πιστεύεις ότι άγγιξε περισσότερο το κοινό στην ερμηνεία σου;
Νομίζω η αλήθεια. Δεν προσπάθησα να γίνω αρεστός ή «ηρωικός». Είναι ένας χαρακτήρας με λάθη και ρωγμές, και πιστεύω πως ο κόσμος αναγνωρίζει τον εαυτό του σε τέτοιες φιγούρες.
Πιστεύεις ότι το ελληνικό σινεμά περνά μια νέα, δημιουργική φάση;
Νομίζω πως ναι. Υπάρχει τόλμη, νέες φωνές και ιστορίες που δεν φοβούνται να πάνε βαθύτερα. Δεν μας ενδιαφέρει πια μόνο να “αρέσουμε”, αλλά να πούμε κάτι ουσιαστικό. Αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο.
Υπάρχει κάποιο μήνυμα της ταινίας που θα ήθελες να κρατήσει το κοινό;
Ότι, όσο χαμένοι κι αν νιώθουμε, πάντα υπάρχει χώρος για επαναπροσδιορισμό για να ολοκληρωθεί ο κύκλος της ζωής. Η «Άπειρη Γη» μιλά για τα εσωτερικά μας τοπία και για το πώς μπορούμε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας.
