Βάφουν δε σε χρώματα παραλλαγής ερήμου ώστε να είναι πλήρως εναρμονισμένα με τα ξερά εδάφη και τις πετρώδεις βουνοπλαγιές της Μυκόνου και να μη γίνονται αντιληπτά από εναέρια μέσα. Και αυτό διότι η τοποθέτηση κοντέινερ με σύστημα αποχέτευσης ώστε να χρησιμοποιηθούν ως κατοικία είναι παράνομη αν δεν διαθέτουν την απαιτούμενη από τη νομοθεσία άδεια δόμησης οικίας. Οι επιτήδειοι ωστόσο κάθε άλλο παρά ανησυχούν. Με την ανοχή των αρμόδιων τοπικών αρχών (σε πολλές των περιπτώσεων επικρατεί ομερτά) τοποθετούν ανενόχλητοι τα κοντέινερ, δημιουργώντας έτσι καταυλισμούς και θυσιάζοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στον βωμό του κέρδους. «Όταν έμαθα ότι ένα γνωστό μαγαζί ζητούσε προσωπικό και ότι παρείχαν φιλοξενία ταξίδεψα στη Μύκονο με δικά μου έξοδα με την ελπίδα να με προσλάβουν. Μετρούσα ήδη έναν χρόνο στην ανεργία», λέει στο «ΘΕΜΑ» πρώην εργαζόμενος σε beach bar-restaurant του νησιού που άνοιξε φέτος, επιτυγχάνοντας τζίρους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σχεδόν σε καθημερινή βάση. Όταν όμως έφτασε εκεί διαπίστωσε πως ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Η δήθεν φιλοξενία δεν αφορούσε διαμονή σε σπίτι αλλά σε κοντέινερ.
«Ο υπεύθυνος της επιχείρησης με τον οποίο μίλησα ήταν ξεκάθαρος: Ή μένεις
στο κοντέινερ ή σου δίνουμε 150 ευρώ έξτρα τον μήνα για να βρεις δικό σου
σπίτι. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι με αυτά τα λεφτά στη Μύκονο δεν μένεις ούτε σε
παγκάκι, οπότε αναγκάστηκα να δεχτώ». Ο εν λόγω εργαζόμενος συμβιβάστηκε λόγω
της επιτακτικής ανάγκης να βρει δουλειά κι έτσι ξεκίνησε να εργάζεται από τις
11 το πρωί έως τη μία το βράδυ, οπότε επέστρεφε στο κοντέινερ όντας
εξαντλημένος για να κοιμηθεί μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους του. Όλοι τους Έλληνες,
καθώς, σύμφωνα με τους Γερμανούς ιδιοκτήτες της συγκεκριμένης επιχείρησης, το
90% του προσωπικού είναι από τη χώρα μας. «Για δύο μήνες δεν είχαμε ούτε air
condition», επισημαίνει και συνεχίζει: «Οι μεγάλες θερμοκρασίες που
αναπτύσσονται μέσα στο κοντέινερ και ένα μικρό παράθυρο που αναγκαστικά είχαμε
αφήσει ανοιχτό για να παίρνουμε αέρα μάς ανάγκαζαν να σηκωθούμε με το πρώτο φως
του ήλιου. Μετά έβαλαν κλιματισμό, αλλά τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν και πολύ.
Είχαμε ένα μικρό ντους στη διάθεσή μας, από το οποίο όταν έτρεχαν τα νερά
πλημμύριζε το κοντέινερ, και μια μικρή λεκάνη για να κάνουμε την ανάγκη μας. Ήταν
η πιο τραγική εμπειρία που έχω ζήσει ποτέ στη ζωή μου. Αναγκάστηκα να φύγω
έπειτα από λίγο καιρό τρέχοντας παρά το ότι είχα ανάγκη τα χρήματα».
Οι εικόνες
που κατέγραψε το «ΘΕΜΑ» από τις σύγχρονες φαβέλες, εκεί όπου έχουν εγκατασταθεί
τα κοντέινερ της ντροπής, αποτελούν γροθιά στο στομάχι.
Πηγή