Το μετέωρο βήμα του Αλέξη Τσίπρα: Ιστορία, συγκυρία και το στοίχημα της επανεκκίνησης
Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας έχει αποδείξει πως οι μεγάλες αλλαγές δεν προκύπτουν τυχαία. Χρειάζονται δύο βασικές συνιστώσες: την κατάλληλη χρονική συγκυρία και μια κοινωνία σε αναζήτηση νέου αφηγήματος. Το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέστρεψε για να θεμελιώσει τη
μεταπολίτευση. Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου εξέφρασε το λαϊκό αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική αξιοπρέπεια. Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να επιχειρεί το δικό του «μετέωρο βήμα» προς τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα.🔍 Οι ενδείξεις και η στρατηγική
Οι πληροφορίες και οι κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού δείχνουν πως δεν πρόκειται απλώς για μια προσωπική επιστροφή, αλλά για μια προσπάθεια ανασυγκρότησης του χώρου της Κεντροαριστεράς. Οι επικοινωνιολόγοι του έχουν μελετήσει την ιστορία, γνωρίζουν τη δύναμη των ΜΜΕ και ποντάρουν στη δημοφιλία του Τσίπρα ως εφαλτήριο για ένα ποσοστό της τάξης του 18–20%. Ωστόσο, η συγκυρία είναι διαφορετική: η κοινωνία δεν βρίσκεται σε φάση έντονης πολιτικής αναζήτησης, ούτε υπάρχει το έντονο αίτημα για «σωτήρα».
⚖️ Οι δυσκολίες και τα ερωτήματα
Η πρόκληση είναι διπλή. Πρώτον, να πείσει πως ο νέος φορέας δεν είναι απλώς μια «μεταμφίεση» του ΣΥΡΙΖΑ. Δεύτερον, να αρθρώσει έναν λόγο που να συνδέεται με τις πραγματικές αγωνίες της κοινωνίας: ακρίβεια, θεσμική αξιοπιστία, γεωπολιτική σταθερότητα. Το στοίχημα είναι δύσκολο, όχι ακατόρθωτο. Αλλά απαιτεί κάτι περισσότερο από επικοινωνιακή στρατηγική — απαιτεί πολιτικό βάθος και οργανωτική τόλμη.
