Η Βόλτα της Ελευθερίας
έτσι να είναιΗ Άννα φόρεσε το αγαπημένο της τζιν παντελόνι και έσφιξε το δερμάτινο μπουφάν της. Ο ήλιος μόλις είχε ανατείλει πάνω από την πόλη, βάφοντας τα κτίρια με χρυσαφένιες αντανακλάσεις. Η μηχανή της, μια μαύρη Ducati, την περίμενε υπομονετικά στο πεζοδρόμιο, έτοιμη να την οδηγήσει σε μια μέρα γεμάτη περιπέτεια.
Με το κράνος στο χέρι και ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, η Άννα ανέβηκε στη σέλα. Άναψε τη μηχανή και ο βρυχηθμός της έσπασε τη σιγή του πρωινού. Οι δρόμοι της πόλης άνοιγαν μπροστά της σαν σελίδες ενός βιβλίου που δεν είχε ακόμη γραφτεί.
Καθώς περνούσε από τις γειτονιές, ένιωθε τον αέρα να της χαϊδεύει το πρόσωπο και την καρδιά της να χτυπά δυνατά. Δεν είχε προορισμό — μόνο την ανάγκη να νιώσει ελεύθερη. Κάθε στροφή, κάθε φανάρι, κάθε βλέμμα περαστικού ήταν μέρος της δικής της ιστορίας.
έγινε η Άννα. Μια κοπέλα με τζιν παντελόνι και μηχανή.
