Μια βιαστική εκκίνηση χωρίς πυξίδα
Η νέα πολιτική κίνηση της Αλέξη Τσίπρα ξεκίνησε με προσδοκίες, αλλά γρήγορα φάνηκε να σκοντάψει στην ίδια παγίδα που ταλαιπωρεί τον ελληνικό πολιτικό χώρο εδώ και χρόνια: την επικοινωνιακή βιασύνη και την έλλειψη ουσιαστικού περιεχομένου. Κρίμα. Οι επικοινωνιολόγοι έσπευσαν να συμβουλεύονται για μια φθινοπωρινή αναγγελία, αγνοώντας πως η πολιτική δεν γεννιέται σε γραφεία στρατηγικής, αλλά μέσα από τα μεγάλα γεγονότα και τις κοινωνικές ανατροπές.
Το φθινόπωρο και ο χειμώνας είναι εποχές εσωστρέφειας, αναμονής και ανασύνταξης. Δεν προσφέρονται για φιλόδοξες εξαγγελίες, ειδικά όταν αυτές δεν συνοδεύονται από φρέσκες ιδέες, σαφή προσανατολισμό και ρεαλιστικές προτάσεις. Αντί για μια ανανεωτική πνοή, παρακολουθούμε ακόμη μία προσπάθεια κομματικού επηρεασμού, χωρίς τολμηρές τομές ή πολιτική αυτοκριτική.
Η κοινωνία δεν ζητά άλλη πολιτική ταυτότητα με παλιές συνταγές . Ζητά ειλικρίνεια, βάθος και όραμα. Και αυτό, δυστυχώς, δεν φαίνεται να το προσφέρει η νέα κίνηση. Κρίμα, γιατί η ανάγκη για ουσιαστική πολιτική ανανέωση είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
