Από το ένστικτο στην εικόνα: Η πολιτική επικοινωνία σε κρίση
Υπήρξε μια εποχή που οι πολιτικοί δεν χρειάζονταν στρατιές επικοινωνιών. Δεν τους καθοδηγούσαν σενάρια, ούτε τους προστάτευαν φίλτρα. Επικοινωνούσαν με το βλέμμα, με τη φωνή, με το ένστικτο.
Ήξεραν να αφουγκράζονται τον παλμό της κοινωνίας, να διαβάζουν τις ανάγκες των ανθρώπων και να απαντούν με πράξεις και λόγια που άγγιζαν.Σήμερα, η πολιτική μοιάζει περισσότερο με σκηνή θεάτρου. Οι επικοινωνιολόγοι έχουν τον ρόλο σκηνοθετών, σεναριογράφων και σκηνογράφων . Ο πολιτικός δεν χρειάζεται ομάδα να έχει χάρισμα — αρκεί να έχει . Άρκει να έχει προϋπολογισμό. Άρκει να έχει στρατηγική προβολής.
Και όμως, η κοινωνία δεν πείθεται τόσο εύκολα. Η δημοσιότητα δεν ισοδυναμεί με αποδοχή. Η εικόνα δεν αντικαθιστά την ουσία. Ένας πολιτικός με παρελθόν μπορεί να επιστρέψει στα φώτα της δημοσιότητας, να εμφανιστεί σε εκπομπές, να γίνει viral. Αλλά η αποδοχή δεν είναι δεδομένη. Δεν είναι προϊόν. Είναι σχέση. Και οι σχέσεις χτίζονται με ειλικρίνεια, με συνέπεια, με χρόνο.
Η πολιτική επικοινωνία σήμερα βρίσκεται σε κρίση. Όχι επειδή λείπουν οι τεχνικές, αλλά επειδή λείπει η αυθεντικότητα. Οι πολίτες δεν αναζητούν τέλεια εικόνα. Αναζητούν αλήθεια. Αναζητούν ανθρώπους που δεν φοβούνται να εκτεθούν, να παραδεχτούν, να ακούσουν.
